Al twintig jaar woont en werkt hij in de wijk, waarvan de laatste jaren in zijn woning/atelier/galerie aan de Edisonstraat.
Het is niet eenvoudig om op te vallen in Woensel-West, een buurt met kleurrijke bebouwing én minstens zo kleurrijke bewoners. Toch is het niet lastig raden waar in de Edisonstraat een kunstenaar woont. Het begint al in de voortuin waar een vredesvlag wappert en een blauwe koe de wacht houdt. Het beeld is zo bont beschilderd, dat het Milka-koeien natuurgetrouw zou laten ogen als ze samen een wei deelden.
Het blijkt een goede opmaat voor de rest van zijn woning én werk. Van de gang tot de woonkamer en van de tuin tot zijn schuurtje annex kringloopwinkel. Overal waar je kijkt, komt de kleurrijke kunst je tegemoet. Daarbij laat Dwaalhaas, die geboren werd in de Johannes van der Waalweg, zich niet beperken tot het traditionele doek: ook drankflessen, gitaren en zelfs een volledige fiets zijn voorzien van zijn typische schilderstijl van strepen en –vrijwel louter- primaire kleuren.
Schilderen als doel
Het mooiste compliment kreeg hij ooit van de toenmalig directeur van het CKE. “Hem kunnen we niks meer leren, hij heeft al een eigen stijl.” Dat was begin jaren 90, een roerige periode in zijn leven, waarin hij na de dood van zijn vriendin aan anorexia nervosa op straat belandde en aan de drank raakte. Het was mede dankzij die expositie– die een vriendin voor hem regelde bij het CKE, ondanks dat hij nooit een schilderles volgde, dat hij wist op te krabbelen. “Al toen ik op school gepest werd vanwege mijn rode haren waren tekenen en schilderen mijn enige echte vrienden. Uiteindelijk gaf het schilderen mij weer een doel in mijn leven.
Atelier Dwaalhaas
Inmiddels woont hij al meer dan twintig jaar in Woensel-West. Hij begon in een kluswoning aan de Jan van de Bildtstraat. Toen een keukenbrand zijn volledige huis en al zijn kunst verwoestte, regelde Trudo dat hij in de leegstaande woning ernaast kon. “Toen mijn oude woning na het opknappen leeg bleef, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en gevraagd of ik het niet zolang mocht gebruiken.” Zo had hij 7 jaar, tot aan de sloop, een apart atelier. Nu is zijn huisje aan de Edisonstraat woning en werkplaats ineen. En ieder jaar met Pasen wordt het tijdelijk een galerie. Dan is iedereen welkom bij hem thuis om iets te kopen of gewoon zijn kunst te bekijken. Het laat zien hoezeer werk en privé bij hem vervlochten zijn.
Wie graag een echte Dwaalhaas aan de muur wil, hoeft daarvoor niet diep in de buidel te tasten. Op geen enkel werk hangt een prijskaartje, alles is open voor onderhandeling. En daarin heb je aan De Waal geen kwaaie. Bijna al het materiaal krijgt hij gedoneerd, dus mag ook zijn kunst voor een zacht prijsje de deur uit.
Het was de kunst die hem in leven hield, zo zegt hij zelf, maar er van te leven hoeft hij niet. “Inmiddels ben ik door het UWV 100% afgekeurd, mede door alle heftige dingen die ik heb meegemaakt. “ Zo fungeerde zijn huis jarenlang als onofficiële crisisopvang voor hulpbehoevende mensen, zoals de prostituees die zich in zijn straat ophielden. Bij hem vonden ze een veilige haven en plek waar ze creatief bezig konden zijn. “Dat was al mijn droom toen ik zelf op straat leefde.” Inmiddels volgt hij ook de MHFA cursus en de Ervaringswerker cursus van Novadic Kentron.
Non-profit stichting Dwaalhaas
“Ook heb ik de non-profit stichting Dwaalhaas opgericht. Elke 1e zaterdag van de maand is van 11:00 tot 17:00 mijn kringloopwinkeltje open met betaalbare, soms zelfs weggeefprijzen. Het gaat mij om het sociaal bezig zijn en de contacten.” Soms wordt een deal zelfs beklonken met gesloten beurzen. “Ik heb met Sharon, de zangeres van Kovacs die hier tegenover woont, eens een schilderij geruild voor concertkaartjes voor mij en mijn vriendin. Dat is toch het allermooiste als het zo kan.”
Kunst, design, vintage, antiek recycling & kringloopwinkel
Kringloopwinkel iedere 1e zaterdag van de maand geopend van 11:00 tot 17:00.
Zelf is hij altijd op zoek naar schildermateriaal, verf(resten),
Wie iets over heeft, mag dit voor de deur zetten!
